Ik zit in de trein onderweg naar school. Vanmorgen vroeg zag ik op één van de Instagram stories van een Oekraíense student van het BIP dat de Kakhovka stuwdam is verwoest door Rusland. Nog geen half uur later zie ik deze berichtgeving voorbij komen op verschillende Europese media. Rusland wijst naar Oekraïne, Oekraïne wijst naar Rusland. Grote hoeveelheden water overspoelen verschillende gebieden rondom de stad Nova Kakhovka. Ik ga verder zoeken en zie dat de stuwdam zorgt voor koelwatertoevoer bij de kerncentrale Zaporizja. Op het moment dat de toevoer daar stopt, kan dit ernstige gevolgen hebben.
In hoeverre kan ik iets doen? Ik leef, door het project in Polen, ontzettend mee en houd de situatie nauwlettend in de gaten. Er wonen studenten waar we vriendschappen mee hebben opgebouwd in Oekraïne en zij zijn in gevaar. Hun familie en vrienden zijn in gevaar en met hen zoveel anderen. Dagelijks zie ik stories van hen voorbij komen op Instagram. Ik voel me machteloos, bevoorrecht en ik kan de juiste woorden niet vinden om hen te steunen of bij te staan. Ik voel ergens een verantwoordelijkheid om íets te doen, maar ik weet niet wat. Het knaagt aan me, maar aan de andere kant voelt het slecht om de nadruk te leggen op hoe ik me hierover voel. Ik mag niet klagen, ik heb het goed. Maar in hoeverre is het juist en gezond om mee te leven? Misschien ben ik als mens, dus ook als journalist, wel niet gemaakt om mij bezig te houden met deze onderwerpen? Aan de andere kant hoor ik terug van de Oekraïeners welke ik heb gesproken, dat zij het juist zo fijn vonden dat ik zichtbaar met hun meeleefde. Waar ligt dan de grens? En hoe kan ik deze voor mezelf bewaken? En in hoeverre zijn hun verhalen betrouwbaar? Gebeurd het wel echt zoals zij zeggen en/of ervaren? Vragen waar ik nu het antwoord nog even niet op weet. Komt wel.