Woensdag 12 april – Deze ochtend moest ik extra vroeg opstaan in verband met een afspraak voor de IMR. Een voordeel van vroeg opstaan in combinatie met treinreizen vind ik persoonlijk dat je dan lekker rustig kunt opstarten. Het is dan ook wat stiller in de trein en ik kon heerlijk naar buiten staren met een muziekje op. Ik moest om 09:00 in Tilburg zijn en hoefde pas om 13:00 naar Utrecht voor de Bedevaart die we met Nimbin zouden gaan doen. In de tussentijd zou ik mooi even extra kunnen voorbereiden én werken aan mijn blog! Nou, dat was een leuk idee, maar er kwam iets anders op mijn ‘pad’.
Na mijn afspraak bij de IMR raakte ik aan de praat met een mede-student. Ik zal haar naam verder niet noemen in dit blog, omdat haar verhaal heel persoonlijk is. We kennen elkaar heel oppervlakkig en spraken elkaar af en toe vluchtig. We stonden allebei met onze jas aan, tas vast, klaar om ons eigen weg te gaan, maar we bleven aan de praat.
Op een gegeven moment ging zij zitten, ik volgde en we raakte al snel in een diepgaand gesprek. Het ging over religie, hoe we op dit onderwerp kwamen kan ik me niet meer herinneren, maar ze haakte ergens op in en begon openhartig te vertellen over haar persoonlijke ervaringen. Haar familie komt uit Pakistan en 30 jaar geleden verhuisden haar ouders, vanwege de onveilige situatie daar, naar Nederland. Ze is met de Islam opgegroeid en merkte op jonge leeftijd al dat er binnen de uitvoering van het geloof (met name door haar familie en ouders), dingen haaks stonden op wat er in de Koran staat. De situaties wil ik liever niet beschrijven, omdat dit haar privé verhaal is. Het komt er in ieder geval op neer dat de interpretatie van haar ouders héél erg afweek van het beeld wat zij persoonlijk had, vond passen bij de Islam en wat past binnen de ‘gewoontes’ van onze maatschappij. Ze wilde dit zelf gaan onderzoeken. Als dit namelijk niet het geval zou zijn, dan wilde ze niks meer met het geloof te maken hebben.
Op een dag raakte ze op de één of andere manier in contact met een vrouw die haar les kon geven uit de Koran. Vanaf dat moment belde zij iedere dag 1 uurtje met haar en nam ze in 3 jaar tijd de gehele Koran door. Ze kwam er in deze 3 jaar achter dat wat er in de Koran beschreven staat, daadwerkelijk haaks stond op wat er bij haar thuis werd geloofd en gepraktiseerd. Met deze lessen als bewijs ging zij het gesprek aan met haar ouders, met als gevolg dat haar ouders (na enige tijd natuurlijk) anders zijn gaan denken en kijken naar het leven.
Ik vond dit zó ontzettend dapper en sterk van haar en zo mooi dat haar ouders uiteindelijk openstonden voor deze lessen, ondanks dat zij heel hun leven op een andere manier hebben geleefd. Dit zorgde ervoor dat ook andere gezinsleden meer vrijheid kregen en wellicht anders zijn gaan denken, wat ook weer van invloed kan zijn op een nieuwe generatie. Ze heeft letterlijk de cirkel doorbroken.
De bedevaart
We spraken af bij de Protestantse Kerk in Utrecht met dominee Mariska van Beusichem. Zij vertelde openhartig over haar werk als dominee en kregen de kans om haar vragen te stellen. Toen Mariska 8 jaar was, wist zij al dat zij dominee wilde worden. Het voelde voor haar als een roeping. Mooi vind ik dat.
Wat mij ook opviel, vooral ook door mijn eigen ervaringen met het Christendom en de kerk, was dat zij heel vrij van geest is. Ze vertelde een vriendin te hebben, dus homoseksueel te zijn. Dat alleen al was voor mij een cultuurshock. In de omgeving en binnen de ‘religie’ waar ik in ben opgegroeid, is dat absoluut van den boze.
Ik stelde haar de vraag: “Hoe kijkt u naar andere religies of stromingen binnen het Christendom?”.
Waarop zij antwoordde: “Persoonlijk denk ik dat alles in basis op hetzelfde neerkomt. We werken bijvoorbeeld als kerk ook samen met de Moskee uit deze wijk. Maar voor mij persoonlijk is Jezus het.”
Ik vond haar antwoord zó mooi en respectvol, dat dit mij heel erg diep raakte. Dat klinkt misschien wat emotioneel, maar gedurende mijn hele jeugd (en tot op de dag van vandaag) heb ik dit zó anders ervaren binnen mijn eigen gezin. De overtuiging van mijn ouders was ‘de waarheid‘ en alles wat hiervan afweek was een leugen. Ik vond dit zo’n lastig gegeven, omdat je in feite als kind niet ‘kiest’ voor een bepaald geloof. Als jij in bijvoorbeeld een Islamitisch, Joods of Hindoestaans gezin opgroeit en dus deze religie meekrijgt van jouw ouders en je hier prettig bij voelt, hóe kun je dan zeggen dat dit een leugen is? Dus als je in iets anders geloofd dan wat je is meegegeven, ben je gedoemd om te falen? Iets wat mij tot op de dag van vandaag frustreert.
De uitspraak: ‘Twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen.‘ is mij maar al te goed bijgebracht toen ik op een reformatorische middelbare school zat. “Maar waarom dan? Komt alles in feite niet op hetzelfde neer?”, vroeg ik mij altijd af. De uitspraak van de dominee gaf mij hoop.
Na het gesprek met de dominee, gingen we samen met haar een geleidde meditatie doen. Deze meditatie zou er voor zorgen dat wij rustig aan de bedevaart door Utrecht zouden kunnen beginnen.
Mediteren is iets wat ik al sinds jongs-af-aan (onbewust) doe, maar altijd werd afgekeurd omdat je dit zou kunnen koppelen aan het Boeddhisme. De combinatie van de mooie woorden van de dominee en het mediteren in de kerk werd mij teveel. Ik werd emotioneel en heb de zaal rustig verlaten. Het deed mij goed dat Jos en Marieke met mij meegingen en ik vond het fijn dat ik even met hen kon praten.
Marieke komt ook uit een streng religieuze omgeving en ik voelde echt dat zij mij begreep. Het was fijn om even begrepen te worden.
Ik heb er uiteindelijk, in overleg, voor gekozen niet deel te nemen aan de bedevaart. Wel ben ik nog in gesprek gegaan met de dominee, wat mij heel erg heeft geholpen en weer nieuwe inzichten heeft gegeven. Het was een hele bijzondere dag en ik ben heel erg dankbaar dit op deze manier te hebben meegemaakt.
Mijn geloof
Persoonlijk identificeer ik mij niet aan de hand van een religie. Ik ben wel ‘spiritueel’, maar dit valt niet in een hokje te stoppen. Ik geloof dat ieder mens dromen of een persoonlijke missie heeft en wanneer je beschikt over volharding, zul je uiteindelijk de juiste stappen zetten. Misschien wel met hulp van een ‘hogere intelligentie‘ of ‘het universum’. Ook wel: ‘The law of attraction’, of met andere woorden: jouw gedachten en woorden creëren jouw eigen werkelijkheid. Maar welk geloof je ook uitoefent: handelen uit liefde en respect is voor mij het aller belangrijkst. Laat ieder mens in zijn waarde.
Een mooi voorbeeld uit de Bijbel welke mij is bijgebleven:
Jezus ging naar de Olijfberg. ’s Morgens vroeg verscheen Hij weer in de tempel en al het volk kwam naar Hem toe. Hij ging zitten en onderrichtte hen. Toen brachten de schriftgeleerden en Farizeeën Hem een vrouw die op overspel was betrapt. Zij plaatsten haar in het midden en zeiden tot Hem: ‘Meester, deze vrouw is op heterdaad betrapt, terwijl ze overspel bedreef. Nu heeft Mozes ons in de Wet bevolen zulke vrouwen te stenigen. Maar Gij, wat zegt Gij ervan?’ Dit bedoelden ze als een strikvraag in de hoop Hem ergens van te kunnen beschuldigen.
Jezus echter boog zich voorover en schreef met zijn vinger op de grond. Toen zij bij Hem aanhielden met vragen richtte Hij zich op en zei tot hen: ‘Laat degene onder u die zonder zonden is, het eerst een steen op haar werpen.’ Weer boog Hij zich voorover en schreef op de grond. Toen zij dit hoorden dropen zij een voor een af, de oudsten het eerst, totdat Jezus alleen achterbleef met de vrouw die daar was blijven staan. Nu richtte Jezus zich op en sprak tot haar: ‘Vrouw, waar zijn ze gebleven? Heeft niemand u veroordeeld?’ Zij antwoordde: ‘Niemand, Heer.’ Toen zei Jezus tot haar: ‘Ook Ik veroordeel u niet; ga heen en zondig van nu af niet meer.’
Johannes 8:1-11 (de Bijbel)
Godsdienstoorlog
Over de hele wereld speelt religie (helaas) een ontzettend grote rol in veel van de oorlogsvoering. In het verleden, maar ook tot op de dag van vandaag. Godsdienstoorlog. Binnen religies zijn ontzettend veel stromingen die onderling ook voor conflicten zorgen. Dominee Mariska gaf een mooi voorbeeld, waarin een basis ligt voor het ontstaan van conflicten.
Op een dag kwam mijn 8-jarige zoontje thuis van school. Hij vertelde dat hij een klasgenootje in elkaar had geslagen. Ik wilde hem niet meteen straffen, omdat hij dan wellicht niet meer open over de situatie zou vertellen, dus ik vroeg hem waarom hij dit had gedaan. Hij zei dat zijn klasgenootje Jezus had beledigd. Vervolgens vroeg ik hem wat Jezus zou doen in dezelfde situatie. Hij antwoordde: ‘Die zou dat waarschijnlijk niet goed vinden. Maar ik laat Jezus door niemand beledigen!
Wat er daadwerkelijk gebeurd ligt natuurlijk wat genuanceerder, maar dit is wel een simpel voorbeeld van hoe er conflicten zouden kunnen ontstaan. En dit is iets wat tussen kinderen gebeurd, laat staan wat er zich onder volwassenen plaatsvind.
In mijn gesprek met een klasgenoot, welke ik eerder vermeldde in dit blog, kwam dit onderwerp ook naar voren. In heel veel geloven en religies is de basis handelen uit respect, liefde en ieder in zijn waarde laten. Toch zijn er mensen die eigen interpretaties hebben van hun geloof, waardoor er andere stromingen en gemeenschappen ontstaan welke dezelfde interpretaties delen. Dit kan zorgen voor conflicten en wordt van kwaad tot erger. En zo is de vicieuze cirkel weer rond.
Als toekomstig journalist neem ik dit ik handelen uit liefde en respect voor zowel mensen als voor de wereld in basis mee.
Wie zich bemoeid met de eigen legende van anderen, zal de zijne nooit ontdekken.
De alchemist – blz. 150